เกาะเตี้ยเล็ก ๆ คือ

• สันดอน
  โขดหิน

• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เกา     ก. เอาเล็บหรือสิ่งที่มีลักษณะคล้ายเล็บครูดผิวหนังเพื่อให้หายคันเป็นต้น, อาการที่สมอเรือครูดไปตามพื้นท้องน้ำ ไม่ยึดอยู่กับที่.
• เกาะ     ๑ น. ส่วนของแผ่นดินที่มีน้ำล้อมรอบ; ละเมาะ โดยปริยายใช้เรียกพื้นที่ซึ่งมีต้นไม้เป็นต้นขึ้นหนาแน่น มีทุ่งหรือที่เตียนล้อมรอบ
• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• เต     ( แบบ ) ว. สาม, ใช้เติมหน้าศัพท์สังขยาเป็นเศษจำนวนเต็ม เช่น เตรสมสุรทิน = วันที่ ๑๓, เตรสีดิถี = วัน ๑๓ ค่ำ, เตวีสติมสุรทิน = วันที่ ๒๓,
• เตี้ย     ว. มีรูปร่างต่ำกว่าปรกติ.
• ตี     ก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง;
• เล็ก     ว. มีขนาดย่อมกว่าเมื่อเทียบกัน เช่น ละมุดเล็กกว่าส้มโอ กล้วยไข่เล็กกว่ากล้วยหอม, มีขนาดไม่โต เช่น บ้านหลังนี้เล็ก, โดยปริยายหมายความว่า ไม่สำคัญ,
• เล็ก ๆ     ขี้ประติ๋ว ซึ่งไม่สลักสําคัญ ซึ่งไม่สําคัญ ไม่น่าใส่ใจ ขี้ปะติ๋ว น้อย ๆ
• เกาะเล็ก ๆ    เกาะ
• เกาะเล็ก    n. เกาะขนาดเล็ก ชื่อพ้อง: เกาะเล็กเกาะน้อย คำตรงข้าม: เกาะใหญ่ ตัวอย่างการใช้: บ้านชาวญวนส่วนใหญ่จะตั้งอยู่บนบริเวณโคกดิน ลักษณะเหมือนเป็นเกาะเล็กซึ่งมีต้นไม้โดยรอบ clf.: เกาะ
• เกาะเล็กๆ    เกาะ สันดอน โขดหิน
• เต็มไปด้วยเม็ดเล็ก ๆ    คล้ายเม็ดข้าว เกี่ยวกับเม็ดเล็ก ๆ เต็มไปด้วย เมล็ดข้าว เป็นเม็ดกรวด เป็นเม็ดหยาบเล็ก ๆ เป็นเม็ดเล็ก ๆ
• เกาะเล็กเกาะน้อย    เกาะเล็ก
• ถ้วยเล็ก ๆ    กระทะเล็ก ๆ